طعم گس خوشبختی ..

سلام

این مدت دوباره تمام اصولم را در ذهنم مرتب کردم .. همه چیز را می خواستم به طور مدون بنویسم .. می خواستم برایت بگویم نازنین که چرا خوشبختم .. که چرا خوشبختی ام مزه خرمالو نارس می ده .. که چرا علاقه ای چندان به بازی های از پیش باخته دارم .. کله شقی .. بچه بازی که هیچ گاه دیر نیست وقتی که متاسفانه همیشه دیر است ( اشاره شود به جمله انتهایی سقوط .. می دونم هر چیزی زمان مناسب خودشو داره .. ) به هر حال .. امروز خسته ام از کار هایی که کردم .. از امروزم ناراضی نیستم .. خواستم بگم که کم کم دارم به اون چیزی که تو ذهنمه نزدیکتر می شم ..که امروز اولین روزی یه که احساس کردم به چیزیه که تو ذهنم از خودم می خواستم نزدیک شدم ..  من و تو خوب می دونیم که این وسط یه چیزی بد جوری کمه .. نه من حودمو گول می زنم و نه تو که اینجا هیچ زمینه مشترکی واسه گفتگو نداریم ..یا شاید علاقه مشترک .. مرده شور ..

هنوز کمال گراییم را  به دوش می کشم .. شلاقی .. یا هم چون پاداشی درست نمی دانم .. اما دیگر آن را در انتهای مسیر نمی بینم .. دیگر کمال برایم اکستریم هیچ چیزی نیست .. کمال درست در میانه راه قرار داره .. دیگر نمی خواهم خدای چیزی باشم بی آنکه در چیز دیگر هیچ ندانم .. می دانم چی می دونم و چیرو نمی دونم و می دونم که تموم چیزایی رو باید یاد بگیرم و روبرومه .. دیگه فکر نمی کنم که یه خط راست بهترین شکل ممکن یاد گیری آدمه .. فکر می کنم اگه تو هر مبحثی رو یه بعد جدید فرض کنی دایره نماد کماله ..

دلم می خواد همیشه عجله داشته باشم .. اما همیشه قیافه ام آروم باشه .. دلم می خواد وقت کم داشته باشم برای انجام دادن همه کارایی که دلم می خواد انجام بدم .. دلم میخواد زندگی کنم .. این قدر که تموم کارایی که مونده و انجام ندادم و انجام بدم و هر روز به انبوه کارام اضافه شه .. دلم می خواد بیفتم تو راهی که پایانی نداره .. آغازی نداره به غیر از مرگ و تولد .. مگه خوشبختی غیر از اینه .. 

دلم می خواد یاد بگیرمو استفاده کنم .. امروز صبح بیدار شدم و این متنو دیشب نوشته بودم .. دلم میخواست پرواز کنم .. خوشحالم .. نه به خاطر اینکه اهمیت در آنجه هست که بدان می نگرم .. که شاید دوستی می گفت .. کور شدیم آنقدر در نگاه ما بود ..

میان توهم و حقیقت زندگی می کنم .. خوشحالم که می توانم از عهده تغییر های دراماتیک بر آیم .. دیگر داشتم امیدم را به خودم از دست می دادم ..  تا نور چند صباحی بیش باقی نیست ..

از تو چه پنهان کمی میترسم .. یا نگرانم .. یا فکرم را پر می کنه ..که فردا چی می شه .. اگر تو اینجا بودی .. کنارم ..شاید کمتر به فردا فکر می کردم .. به عدم قطعیتش .. به نمی دونمهایش .. آن قدر امروزم را پر می کردی که غم فردا نداشته باشم .. که فردا چه پیش می آید .. خدا را چه دیدی .. شاید این قدر قوی شدیم که آمدیم و گفتیم که جای نگرانی نداره کاکو ..خودم فردا رو می چینم .. اما بدون تو .. نمی دونم .. فکر کنم فردا بر گردم که این متنو کامل کنم ..