یک پست قدیمی .. یا چگونه شبها همش به میخونه میرفتم من ..

سلام

آسمان آبی است .. بر خلاف پریروز دیگر باران هم نمی آید.. روی چمن ها دراز کشیده ایم .. درست روی یک خط مستقیم .. در خلاف جهت همدیگر .. من سرم را روی شانه راست او گذاشته ام و او سرش را روی شانه راست من .. من ساقه علفی را به دندان گرفته ام .. باد می آید .. و مو های بلندش را باد روی پیشانیم می ریزد ..زبری چمن پشت گردنم را قلقلک می دهد .. ابر های گهگاه را شکل می بینیم .. با اینکه بازی کلا قدیمی است تا بحال چند بار این بازی را واقعا کرده ای ؟ آبی آسمان مدهوشم می کند .. دوباره نخورده مست می کنم ..

این بار او چیزی نمی گوید .. سکوت می کند .. و این قدر سکوت می کنیم تا استاد سر کلاس می رود .. و این بار من شروع می کنم ..

می گویم .. دیروز برایت تعریف می کردم .. پس باید اصول موضوعه ای پیدا می شد .. و من به دنبال این اصول موضوعه گشتم .. اولین چیزی که به فکرم رسید مبارزه بود .. ( همین اینجا بود که به مساله اخلاق فکر کردم .. رجوع شود به متن اخلاق در آینه فردی انسان و یک متن قدیمی تر که اسمش را یادم نمی آید ) من دوست دارم مبارزه کنم .. اما نه علیه کسی .. با کسی کاری ندارم .. مبارزه برای رسیدن به چیزی ..به یک مفهوم .. آدم ها بیش از حد نسبی اند برای رسیدن .. با همه بزرگ بودنشان .. اگر تو هدفت را مبارزه با کسی .. دیدن کسی .. و در این مایه انتخاب کنی .. به محض رسیدن به هدف می توانی سرت بگذاری و بمیری .. اما من زندگی را دوست دارم ..شاید بیشتر از حدی که باید .. نمی خواهم بمیرم .. این در جاهایی اصلا خوب نیست ..

می گوید ..تهدید وار .. از موضوع خارج داری می شی ..اینو نگه دار برای یه پست دیگه ..

می گویم ببخشید .. آن وقت به این سوال می رسی که چه چیزی ارزش این را دارد که برایش مبارزه کنی .. این سوال ها بود که من را به فرزند و زن و علم و وطن و زیبایی و چیز های دیگر رساند .. آن وقت این ها می شود دغدغه ..

می گوید .. شاید تا الان با من صادق بودی .. آن هم شاید .. اما الان داری دروغ می گی .. تو هیچ وقت برای وطن ارزش عملی قایل نبودی .. هیچ وقت کار خاصی نکردی که از گروه دویست سیصد نفره ات بیرون رود .. قبول ندارم که بعد از این فکر ها تو به این نتیجه رسیده باشی ..

می گویم ... مشکل اینجاست که این یکی را نمی فهمم سنگ بزرگی است یا نه .. در توانم هست یا نه .. می ترسم از ریسکش .. به نتیجه اش امیدی ندارم .. اینحا بود که اگر یادت باشد از عاملی خارجی حرف زدم .. و مفهوم زندگی گوسفندی یا سگی – آنگونه که قبلها برایت تعریف کردم – ایجاد شد .. یا حتی مفهوم زندگی ماشینی .. زندگی ات را کنی لوله خلا که از این ور می روی تو و از آن ور بیرون می آیی..

می گوید شعار بده .. شعار نده .. و پوزخند می زند ..

می گویم .. هر چه تو بگی .. به هر صورت بهش فکر کردم .. اما همه اینها نکته اشتراکش این بود که تو چیزی را دوست داری .. بگذار اسمش را عشق بگذاریم .. اگر پشت بندش دلخسته و یا جان یا هر جای دیگر سوخته را نیاوری .. ( نویسنده : اشاره دارد با عاشق دلخسته و الخ )‌و برای آنها تلاش می کنی . و می رسی یا نمی رسی .. و اهمیت در اینجا همین مفهوم تلاش برای رسیدن به چیزی .. در ذات مبارزه نهفته بود .. و من می بینم - حتی اگر تو نمی بینی - کسانی را که یا ذات مبارزه را نمی فهمند .. یا چیزی را آن قدر ارزشمند پیدا نمی کنند که برایش مبارزه کنند .. چیزی که هدف سه ماهه و شش ماهه نباشد .. و اینجا باز نیاز و حتی نیاز به فهمیده شدن تو را می کشاند به سویی که مبارزه و تلاش رکن اصلی اش باشد و بیهودگی دشمن اساسی ..

بلند می شه .. محکم مشت می زنه توی شکمم ..شانس آوردم که دستش آن قدر ها هم بلند نبود .. و تهدید می کنه .. که دفعه دیگه این جوری حرف بزنی روت بالا می آرم .. قول می دم .. و من فقط لبخند می زنم .. قول می دم بیشتر از این در برنامه ام نیست ..

می گویم .. و گفتن اینها هیچ کدام کار ساده ای نیست .. و تو این را بگذار در کنار اصل نسبیت کامو .. به علاوه اینکه هر کلمه تو می تواند از سویی دیگر خوانده شود .. می تواند وارونه جلوه کند .. آن قدر که تو را به بد نقشه خوانی متهم کند .. آن قدر که انگار شمال و جنوبش را نمی دانی .. و با همه این اوصاف کلمه می شود چاقو دو لبه .. دستت را می برد .. و تو را می کشاند به خفقان کلمات .. نمی دانی چه بگویی که حداقل زخم به رگ اصلی نزند .. به استخوان هم رسید قابل تحمل است .. اما چیزی را نابود نکنی .. و می دانی .. این فلسفه را دنبال کرده ام .. تو به عینه دیدی دوست عزیز .. که مابین سکوت و حرکت اگر عقل به سکوت حکم قاطع ندهد حرکت را انتخاب کردم .. با همه ایراد های راه .. و من فقط محدودیت رگ اصلی را در نظر گرفتم .. یا تو بگو آتش ..

می گوید .. شاید همه این حرفها هم در همین راستا باشد ..

می گویم .. و اینجا بود که امید هم شد مفهومی در زندگی من .. برای ادامه دادن .. یادم باشد ادامه دادن مال فرداست .. اما علی ای حال .. رسیدم به متن شنونده .. گوینده .. و دوستت دارم .. و بعد ها مجموعه سری نامه های ماهان و خورشید و محمد و ابراهیم .. ( نویسنده .. اشاره دارد به مجموعه نامه نگاری ها  )نتیجه منطقی بود برای تفکراتم .. یعنی ابراز به شیوه ای دیگر .. با کلماتی دیگر .. به گونه ای پاپ تر ..دیگر با این وضع به کسی از دید بالا نگاه نمی کنی .. می بینی همان کلماتی که هر کسی ازش هر استفاده ای می کند برای تو ( و قبول دارم که فقط برای تو ) ناگهان می تواند مفهومی متفاوت داشته باشد .. شاید شاخ شانه کشیدن بود برای خودم که می توانم این گونه هم بیایم .. اگر چه نتوانستم خودم را راضی کنم که عباس و رویا وار بنویسم .. اما قسمتی از راه را هم رفتم .. اما می گویم .. مساله اساسی را در نظر می گرفتم .. نمی شد در نظر نگرفت .. پذیرفته نشده بودم .. یعنی نمی شد فقط به خیال دل خویش نوشت .. مشکل اصلی جای دیگری است .. و تمام این به در ودیوار زدن ها به قصد دیگری است .. و نمی شود ادعا کرد که عظمت در نگاه تو باشد و الی آخر ..

می گوید .. اینو بگی می دونم داری هارت و پورت می کنی ..

می گویم .. و من باید همه چیز را از عظمت نگاه دیگری هم می دیدم .. که همه اینها به مساله ما چه ربطی دارد .. حداقل نه نتیجه گیری .. اما اینکه تو ندانی که همه اینها چقدر می تواند پوچ باشد برای کسی که از شدت فشار انگشت حتی چشم راستش درد بگیرد ..گیرم سیاه شود .. و این دغدغه ای بود برای خودش .. تا اینکه چشم راست را سیاه دیدم .. و در نهایت این بار قبل از آنکه تو بگویی خودم می گویم که در رویا زندگی می کنم .. در رویا استدلال می کنم .. اما عمل کردن به همه اینها هم امکان دارد .. یعنی تو ادامه می دهی ( یادم باشد ادامه دادن مال فرداست ) ( اشاره دارد به اسکارلت )  با وجود آنکه هیچ پاسخی نداری .. و هیچ ندیدی .. با چشمان کاملا بسته .. و با همان اصول .. ورود به راهی یعنی ریسک اشتباه کردن .. یعنی ریسک نرسیدن .. اما یش را فردا خواهم گفت .. اما برای خالی نبودن عریضه .. اما این را از سکون بیشتر می پسندم ..یا از بریدن .. ( نویسنده .. این بند اشاره دارد به داستان یک شکست )

می گوید .. می بینم ..و خواهم شنید ..

می گویم ..

چیزی نمی گویم .. برای مدتی سکوت می کنم .. رشته کلام از دستم خارج شد .. حداقل خوبی اش این است که زنگ دوم کلاس را از دست نمی دهیم ..

نویسنده..  نت های زیر کلمات کلیدی متن دیگری بود که جای دیگری نوشته شد ..

یاد داشت روز هفتم .. ( نویسنده .. چهل شب و چهل یادداشت.. به گمانم به چهل یادداشت  نرسید .. گیرم که چه ) روز خدایان .. روز اعتقاد .. روز تقدس .. اول صبح ..سحر .. نشان از سر زندگی .. بیداری ..

کوه ... سختی ..بدون قله و دامنه تنها.. سلوک .. دست در دست هم ..همبستگی .. سبزی ..زیبایی .. آواز .. همخوانی .. یار دبستانی من ..نوستالژی .. زندگی ای روزگارش چرخ گردون ..مشکلات .. هوار .. تلاش .. صدای گرفته .. زمزمه .. عشق.. زلف بر باد هم دادی دادی اهمیتی نداره ..نوازش .. ما بر باد داده هستیم ..کله شقی .. طلوع خورشید ..رنگ زرد ..طلایی.. .. شفق .. استراحت .. آرامش .. سکوت ..همفکری ..

مصلحت نیست که از پرده برون افتد راز .. ورنه در مجلس رندان خبری نیست که نیست .. جواب .. یک بیت مناسب ..

تا کجا ادامه می دم .. سو تفاهم ه .. از بین بردن .. ادامه دادن .. زیر بار چرایش به این سادگی نمی روم ..

شانس موفق نبودن بالاست .. در حقیقت یکه .. سایز میژر ست موفق بودن صفره .. شاید اصلا نتوانم ببینم.. حرف نتونم بزنم.. باید مردانه رفت .. مرد چیه .. شعار .. هارت و پورت .. بخواب معامله لحاف یخ کرد ..

چرا چرایش مهم بود .. این خوان اول بود .. کی خوان ها را یادش می آید .. رستم و هفت خوان .. شیر.. بیابان .. جادوگر .. یادم نمیاد .. یادم نمیاد .. یادم نمیادو نجات کاووس .. جنگ با غول سفید ..اسفندیار و هفت خوان ..خوان دوم جنگ گرگ .. خوان هفتم .. اژدها .. خوان دوم نابودی چرا ..چرا نپرسیدم شاید به همین دلیل بود .. تقلب می شود .. این هم پروژه مدار منطقی نبود .. که قابل قبول باشد .. یعنی اگر چرایش را می شنیدم هر کاری هم می کردم نمی شد بگویی درست شده ..خان هفتم مرگ ..