سفر به مادرید در چهل سالگی

Upcoming

به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

نمی خواهم از جیب بخورم .. متن زیر را گذاشتم که خودم را مقایسه کنم . با گذشته .. می دونی .. آروم تر شدم ..

دیگه زندگی برام مبارزه نیست .. جنگ و دعوا نیست .. آرامش آن قدر در زندگی ام می تواند باشد که گاه با کرختی قاطی می شه .. بعد از خودم می پرسم که چی .. نه که جواب نداشته باشم .. من می پرسم که شاید تو هم ازخودت بپرسی .. بعد می بینی همینه .. همش همینه .. حجم کروی در ابعاد زندگی .. بالا بیای پایین بیای همینه .. یادت می آید نازنین ( دوست عزیز نازنین (به قول ابی ) از دوران  جوانی اولم بگو هجده سالگی اسم محبوب من بوده .. نه اسم معشوقی .. اسمی که دلم می خواسته روی مثلا  دختری که هنوز نداشته ام بگذارم .. بعد ها عاشق شدم و دایره اسمها گسترده شد )  برایت گفته بودم .. از امکانات نا محدود زندگی هامون .. از اینکه حقیقت اینه که ما هستیم که انتخاب می کنیم زندگیمون چه جوری باشه .. چه رنگی باشه .. اگه جایی سخته .. ناز نفست .. انتحاب خودت بوده .. اگه حایی هم سرت به سنگ خورد .. برگرد ببین کحا اشتباه کردی .. اما جان هر کی دوست داری غر نزن .. یعنی برای من دوست دارم غر بزنی .. چون می دونم غرتو که زدی یه کله می ری سرهمون کاری که می کردی ..  اما واسه خودت نزن ..

دلم می خواد بدونی ..که اگه داری به یه بخشی از زندگی بیش از حد بها می دی .. یعنی داری از یه بحش دیگه می زنی.. اگه داری از یه بحش دیگه می زنی .. یعنی یه چیزی رو باختی .. عزیز من ..تو خودت بشین حساب کن که چه قدر بردی .. اما اگه بخوای همیشه این جوری بری هز چیم ببری باز مونده چیزایی که درک نکردی .. من نگران همینم .. نه واسه تو .. چه سنخیتی داره .. واسه خودم ..

برایت گفته بودم .. نه ده ساله که بودم ایده ام از بهشت اتاقی بزرگ بود با کتاب هایی تا سقف چیده شده .. و ابدیتی زمان برای دانستن .. بزرگ تر که شدم گفتند که بهشت برای عام شیر شتر بوده و حوری .. اما در حقیقت علم مطلقه ..من می موندم و ابدیت و یک نردبون که هی از بالای آن چیز هفتاد زرعی  سی و پنج زرع سر می خوردم می آمدم پایین .. و دو باره می رفتم بالا .. همون وقتا بود بی خیال بهشت شدم .. اما اون وقته که می بینی که چرا نگرانم که درک نکنم .. اصلا شاید تو برایم دستاویزی بود ..برای درک چیز هایی که نمی توانستم تنهایی درکشان کنم ..یا شاید آن موقع نبودی .. منبع انرژی بودی .. خوب می دونم بودی .. 

صبح شد .. هر وفت دلم برایت تنگ می شه یک بار دیگر کریستین و کید رو می خونم .. نمی دونم چرا .. ربطی نداره .. اما شادم می کنه .. من می رم بخوابم

یک پست قدیمی .. یا چگونه شبها همش به میخونه میرفتم من ..

سلام

آسمان آبی است .. بر خلاف پریروز دیگر باران هم نمی آید.. روی چمن ها دراز کشیده ایم .. درست روی یک خط مستقیم .. در خلاف جهت همدیگر .. من سرم را روی شانه راست او گذاشته ام و او سرش را روی شانه راست من .. من ساقه علفی را به دندان گرفته ام .. باد می آید .. و مو های بلندش را باد روی پیشانیم می ریزد ..زبری چمن پشت گردنم را قلقلک می دهد .. ابر های گهگاه را شکل می بینیم .. با اینکه بازی کلا قدیمی است تا بحال چند بار این بازی را واقعا کرده ای ؟ آبی آسمان مدهوشم می کند .. دوباره نخورده مست می کنم ..

این بار او چیزی نمی گوید .. سکوت می کند .. و این قدر سکوت می کنیم تا استاد سر کلاس می رود .. و این بار من شروع می کنم ..

می گویم .. دیروز برایت تعریف می کردم .. پس باید اصول موضوعه ای پیدا می شد .. و من به دنبال این اصول موضوعه گشتم .. اولین چیزی که به فکرم رسید مبارزه بود .. ( همین اینجا بود که به مساله اخلاق فکر کردم .. رجوع شود به متن اخلاق در آینه فردی انسان و یک متن قدیمی تر که اسمش را یادم نمی آید ) من دوست دارم مبارزه کنم .. اما نه علیه کسی .. با کسی کاری ندارم .. مبارزه برای رسیدن به چیزی ..به یک مفهوم .. آدم ها بیش از حد نسبی اند برای رسیدن .. با همه بزرگ بودنشان .. اگر تو هدفت را مبارزه با کسی .. دیدن کسی .. و در این مایه انتخاب کنی .. به محض رسیدن به هدف می توانی سرت بگذاری و بمیری .. اما من زندگی را دوست دارم ..شاید بیشتر از حدی که باید .. نمی خواهم بمیرم .. این در جاهایی اصلا خوب نیست ..

می گوید ..تهدید وار .. از موضوع خارج داری می شی ..اینو نگه دار برای یه پست دیگه ..

می گویم ببخشید .. آن وقت به این سوال می رسی که چه چیزی ارزش این را دارد که برایش مبارزه کنی .. این سوال ها بود که من را به فرزند و زن و علم و وطن و زیبایی و چیز های دیگر رساند .. آن وقت این ها می شود دغدغه ..

می گوید .. شاید تا الان با من صادق بودی .. آن هم شاید .. اما الان داری دروغ می گی .. تو هیچ وقت برای وطن ارزش عملی قایل نبودی .. هیچ وقت کار خاصی نکردی که از گروه دویست سیصد نفره ات بیرون رود .. قبول ندارم که بعد از این فکر ها تو به این نتیجه رسیده باشی ..

می گویم ... مشکل اینجاست که این یکی را نمی فهمم سنگ بزرگی است یا نه .. در توانم هست یا نه .. می ترسم از ریسکش .. به نتیجه اش امیدی ندارم .. اینحا بود که اگر یادت باشد از عاملی خارجی حرف زدم .. و مفهوم زندگی گوسفندی یا سگی – آنگونه که قبلها برایت تعریف کردم – ایجاد شد .. یا حتی مفهوم زندگی ماشینی .. زندگی ات را کنی لوله خلا که از این ور می روی تو و از آن ور بیرون می آیی..

می گوید شعار بده .. شعار نده .. و پوزخند می زند ..

می گویم .. هر چه تو بگی .. به هر صورت بهش فکر کردم .. اما همه اینها نکته اشتراکش این بود که تو چیزی را دوست داری .. بگذار اسمش را عشق بگذاریم .. اگر پشت بندش دلخسته و یا جان یا هر جای دیگر سوخته را نیاوری .. ( نویسنده : اشاره دارد با عاشق دلخسته و الخ )‌و برای آنها تلاش می کنی . و می رسی یا نمی رسی .. و اهمیت در اینجا همین مفهوم تلاش برای رسیدن به چیزی .. در ذات مبارزه نهفته بود .. و من می بینم - حتی اگر تو نمی بینی - کسانی را که یا ذات مبارزه را نمی فهمند .. یا چیزی را آن قدر ارزشمند پیدا نمی کنند که برایش مبارزه کنند .. چیزی که هدف سه ماهه و شش ماهه نباشد .. و اینجا باز نیاز و حتی نیاز به فهمیده شدن تو را می کشاند به سویی که مبارزه و تلاش رکن اصلی اش باشد و بیهودگی دشمن اساسی ..

بلند می شه .. محکم مشت می زنه توی شکمم ..شانس آوردم که دستش آن قدر ها هم بلند نبود .. و تهدید می کنه .. که دفعه دیگه این جوری حرف بزنی روت بالا می آرم .. قول می دم .. و من فقط لبخند می زنم .. قول می دم بیشتر از این در برنامه ام نیست ..

می گویم .. و گفتن اینها هیچ کدام کار ساده ای نیست .. و تو این را بگذار در کنار اصل نسبیت کامو .. به علاوه اینکه هر کلمه تو می تواند از سویی دیگر خوانده شود .. می تواند وارونه جلوه کند .. آن قدر که تو را به بد نقشه خوانی متهم کند .. آن قدر که انگار شمال و جنوبش را نمی دانی .. و با همه این اوصاف کلمه می شود چاقو دو لبه .. دستت را می برد .. و تو را می کشاند به خفقان کلمات .. نمی دانی چه بگویی که حداقل زخم به رگ اصلی نزند .. به استخوان هم رسید قابل تحمل است .. اما چیزی را نابود نکنی .. و می دانی .. این فلسفه را دنبال کرده ام .. تو به عینه دیدی دوست عزیز .. که مابین سکوت و حرکت اگر عقل به سکوت حکم قاطع ندهد حرکت را انتخاب کردم .. با همه ایراد های راه .. و من فقط محدودیت رگ اصلی را در نظر گرفتم .. یا تو بگو آتش ..

می گوید .. شاید همه این حرفها هم در همین راستا باشد ..

می گویم .. و اینجا بود که امید هم شد مفهومی در زندگی من .. برای ادامه دادن .. یادم باشد ادامه دادن مال فرداست .. اما علی ای حال .. رسیدم به متن شنونده .. گوینده .. و دوستت دارم .. و بعد ها مجموعه سری نامه های ماهان و خورشید و محمد و ابراهیم .. ( نویسنده .. اشاره دارد به مجموعه نامه نگاری ها  )نتیجه منطقی بود برای تفکراتم .. یعنی ابراز به شیوه ای دیگر .. با کلماتی دیگر .. به گونه ای پاپ تر ..دیگر با این وضع به کسی از دید بالا نگاه نمی کنی .. می بینی همان کلماتی که هر کسی ازش هر استفاده ای می کند برای تو ( و قبول دارم که فقط برای تو ) ناگهان می تواند مفهومی متفاوت داشته باشد .. شاید شاخ شانه کشیدن بود برای خودم که می توانم این گونه هم بیایم .. اگر چه نتوانستم خودم را راضی کنم که عباس و رویا وار بنویسم .. اما قسمتی از راه را هم رفتم .. اما می گویم .. مساله اساسی را در نظر می گرفتم .. نمی شد در نظر نگرفت .. پذیرفته نشده بودم .. یعنی نمی شد فقط به خیال دل خویش نوشت .. مشکل اصلی جای دیگری است .. و تمام این به در ودیوار زدن ها به قصد دیگری است .. و نمی شود ادعا کرد که عظمت در نگاه تو باشد و الی آخر ..

می گوید .. اینو بگی می دونم داری هارت و پورت می کنی ..

می گویم .. و من باید همه چیز را از عظمت نگاه دیگری هم می دیدم .. که همه اینها به مساله ما چه ربطی دارد .. حداقل نه نتیجه گیری .. اما اینکه تو ندانی که همه اینها چقدر می تواند پوچ باشد برای کسی که از شدت فشار انگشت حتی چشم راستش درد بگیرد ..گیرم سیاه شود .. و این دغدغه ای بود برای خودش .. تا اینکه چشم راست را سیاه دیدم .. و در نهایت این بار قبل از آنکه تو بگویی خودم می گویم که در رویا زندگی می کنم .. در رویا استدلال می کنم .. اما عمل کردن به همه اینها هم امکان دارد .. یعنی تو ادامه می دهی ( یادم باشد ادامه دادن مال فرداست ) ( اشاره دارد به اسکارلت )  با وجود آنکه هیچ پاسخی نداری .. و هیچ ندیدی .. با چشمان کاملا بسته .. و با همان اصول .. ورود به راهی یعنی ریسک اشتباه کردن .. یعنی ریسک نرسیدن .. اما یش را فردا خواهم گفت .. اما برای خالی نبودن عریضه .. اما این را از سکون بیشتر می پسندم ..یا از بریدن .. ( نویسنده .. این بند اشاره دارد به داستان یک شکست )

می گوید .. می بینم ..و خواهم شنید ..

می گویم ..

چیزی نمی گویم .. برای مدتی سکوت می کنم .. رشته کلام از دستم خارج شد .. حداقل خوبی اش این است که زنگ دوم کلاس را از دست نمی دهیم ..

نویسنده..  نت های زیر کلمات کلیدی متن دیگری بود که جای دیگری نوشته شد ..

یاد داشت روز هفتم .. ( نویسنده .. چهل شب و چهل یادداشت.. به گمانم به چهل یادداشت  نرسید .. گیرم که چه ) روز خدایان .. روز اعتقاد .. روز تقدس .. اول صبح ..سحر .. نشان از سر زندگی .. بیداری ..

کوه ... سختی ..بدون قله و دامنه تنها.. سلوک .. دست در دست هم ..همبستگی .. سبزی ..زیبایی .. آواز .. همخوانی .. یار دبستانی من ..نوستالژی .. زندگی ای روزگارش چرخ گردون ..مشکلات .. هوار .. تلاش .. صدای گرفته .. زمزمه .. عشق.. زلف بر باد هم دادی دادی اهمیتی نداره ..نوازش .. ما بر باد داده هستیم ..کله شقی .. طلوع خورشید ..رنگ زرد ..طلایی.. .. شفق .. استراحت .. آرامش .. سکوت ..همفکری ..

مصلحت نیست که از پرده برون افتد راز .. ورنه در مجلس رندان خبری نیست که نیست .. جواب .. یک بیت مناسب ..

تا کجا ادامه می دم .. سو تفاهم ه .. از بین بردن .. ادامه دادن .. زیر بار چرایش به این سادگی نمی روم ..

شانس موفق نبودن بالاست .. در حقیقت یکه .. سایز میژر ست موفق بودن صفره .. شاید اصلا نتوانم ببینم.. حرف نتونم بزنم.. باید مردانه رفت .. مرد چیه .. شعار .. هارت و پورت .. بخواب معامله لحاف یخ کرد ..

چرا چرایش مهم بود .. این خوان اول بود .. کی خوان ها را یادش می آید .. رستم و هفت خوان .. شیر.. بیابان .. جادوگر .. یادم نمیاد .. یادم نمیاد .. یادم نمیادو نجات کاووس .. جنگ با غول سفید ..اسفندیار و هفت خوان ..خوان دوم جنگ گرگ .. خوان هفتم .. اژدها .. خوان دوم نابودی چرا ..چرا نپرسیدم شاید به همین دلیل بود .. تقلب می شود .. این هم پروژه مدار منطقی نبود .. که قابل قبول باشد .. یعنی اگر چرایش را می شنیدم هر کاری هم می کردم نمی شد بگویی درست شده ..خان هفتم مرگ ..

طعم گس خوشبختی ..

سلام

این مدت دوباره تمام اصولم را در ذهنم مرتب کردم .. همه چیز را می خواستم به طور مدون بنویسم .. می خواستم برایت بگویم نازنین که چرا خوشبختم .. که چرا خوشبختی ام مزه خرمالو نارس می ده .. که چرا علاقه ای چندان به بازی های از پیش باخته دارم .. کله شقی .. بچه بازی که هیچ گاه دیر نیست وقتی که متاسفانه همیشه دیر است ( اشاره شود به جمله انتهایی سقوط .. می دونم هر چیزی زمان مناسب خودشو داره .. ) به هر حال .. امروز خسته ام از کار هایی که کردم .. از امروزم ناراضی نیستم .. خواستم بگم که کم کم دارم به اون چیزی که تو ذهنمه نزدیکتر می شم ..که امروز اولین روزی یه که احساس کردم به چیزیه که تو ذهنم از خودم می خواستم نزدیک شدم ..  من و تو خوب می دونیم که این وسط یه چیزی بد جوری کمه .. نه من حودمو گول می زنم و نه تو که اینجا هیچ زمینه مشترکی واسه گفتگو نداریم ..یا شاید علاقه مشترک .. مرده شور ..

هنوز کمال گراییم را  به دوش می کشم .. شلاقی .. یا هم چون پاداشی درست نمی دانم .. اما دیگر آن را در انتهای مسیر نمی بینم .. دیگر کمال برایم اکستریم هیچ چیزی نیست .. کمال درست در میانه راه قرار داره .. دیگر نمی خواهم خدای چیزی باشم بی آنکه در چیز دیگر هیچ ندانم .. می دانم چی می دونم و چیرو نمی دونم و می دونم که تموم چیزایی رو باید یاد بگیرم و روبرومه .. دیگه فکر نمی کنم که یه خط راست بهترین شکل ممکن یاد گیری آدمه .. فکر می کنم اگه تو هر مبحثی رو یه بعد جدید فرض کنی دایره نماد کماله ..

دلم می خواد همیشه عجله داشته باشم .. اما همیشه قیافه ام آروم باشه .. دلم می خواد وقت کم داشته باشم برای انجام دادن همه کارایی که دلم می خواد انجام بدم .. دلم میخواد زندگی کنم .. این قدر که تموم کارایی که مونده و انجام ندادم و انجام بدم و هر روز به انبوه کارام اضافه شه .. دلم می خواد بیفتم تو راهی که پایانی نداره .. آغازی نداره به غیر از مرگ و تولد .. مگه خوشبختی غیر از اینه .. 

دلم می خواد یاد بگیرمو استفاده کنم .. امروز صبح بیدار شدم و این متنو دیشب نوشته بودم .. دلم میخواست پرواز کنم .. خوشحالم .. نه به خاطر اینکه اهمیت در آنجه هست که بدان می نگرم .. که شاید دوستی می گفت .. کور شدیم آنقدر در نگاه ما بود ..

میان توهم و حقیقت زندگی می کنم .. خوشحالم که می توانم از عهده تغییر های دراماتیک بر آیم .. دیگر داشتم امیدم را به خودم از دست می دادم ..  تا نور چند صباحی بیش باقی نیست ..

از تو چه پنهان کمی میترسم .. یا نگرانم .. یا فکرم را پر می کنه ..که فردا چی می شه .. اگر تو اینجا بودی .. کنارم ..شاید کمتر به فردا فکر می کردم .. به عدم قطعیتش .. به نمی دونمهایش .. آن قدر امروزم را پر می کردی که غم فردا نداشته باشم .. که فردا چه پیش می آید .. خدا را چه دیدی .. شاید این قدر قوی شدیم که آمدیم و گفتیم که جای نگرانی نداره کاکو ..خودم فردا رو می چینم .. اما بدون تو .. نمی دونم .. فکر کنم فردا بر گردم که این متنو کامل کنم .. 

back, to the future

هر از چندی خوره گذشته می افته به وجودم .. توچال ها .. که یک مثالش اینجا ست .. پیاده روی هایم .. از هفت تیر تا توحید .. از انقلاب تا امیر آباد .. آن باری که دوستی از حجی بر گشته بود و من به دنبال دیداری تازه یک نفس آمدم از امیر آباد تا انقلاب ..

همیشه زندگی ام میان این فرصتو فرصت های دیگر بر باد رفت .. هیچ گاه آنقدر نفهمیدم که شانس کجا در خانه ام را زد و به بد شانسی ام لعنت فرستادم .. لعنت به حافظه .. لعنت به آن روزی که در صدد توجیه به هراستدلالی افتادم ..

گفته ام برایت عزیزم .. گفته ام از تفاوت انچه نمی خواهم و ندانستن انچه می خواهم ..

خوب می دانی .. کاش کمی برای بلوغ بیش از آنچه سادگی می انگاشتم و در حقیقت ساده لوحی بود ارزشی قایل بودم ..

گفته ام برایت عزیزم .. خوره انسان را میان کاش و لعنت خورد می کند ..هیچ گاه بیان حقیقت لحظات روزمره جالب نبوده .. همیشه باید غلو کرد ..  که امید من نه ذر اینجا و نه در آنجا که دیگر سکونی بیش نیست .. دوستت داشتم .. چون در حضور تو می توانستم خودم باشم .. کاش کمی کمتر کاستی در من بود .. و ای کاش کمی کمتر به این کاستی ها افتخار می کردم ..شاید امیدی در قلبی باقی مانده بود ..

الهه عق .. الهه ای در میان دیگر الهگان .. همواره خواستم که اندیشه هایم را در تو جستجو کنم .. ما برای زندگی مان شاهد می خواهیم .. شاهد بودن که کار سختی نیست .. هست ؟ کاش یادت بیاید..  که اگر چه نمی آید .. گفته بودم هر کاری می کنم تو را حس می کنم که به من نگاه می کنی .. شاید پرسیدی واقعا و من از ترس اینکه فکر کنی که خودم را مرکز دنیا فرض می کنم یا از کمبود اعتماد به نفس یا نیاز به تایید رنج می برم .. نه دقیقا عزیزم .. شاید فکر می کردم که غروری بوده که بایدبا کسی قسمت کنم .. موفقیتی با کسی که می فهمدت  .. یک توهم مشترک .. نیرویی منتج از مشاهده ..نیرویی از جنس امید .. از جنس چشمان مشاهده گر ..

بار ها اینها را گفتم .. نه اینکه حرف جدیدی نداشته باشم .. یا داشته باشم .. خوره گذشته افتاده به وجودم .. دلم گرفته کمی .. دلتنگی برای تمام لحظات گذشته .. برای آدم های گذشته ..

من ترسو بوده ام .. می دانم می دانستی .. برای شروع راهی که باید طی می کردم همیشه منتظر صدای گلوله ای بوده .. این را هم می دانستی .. هفت تیر را که دستت می دادم یعنی این من و این راه .. تنها تو باید شلیک کنی ... 

دلم برای کسی که با خودش صادق باشد تنگ شده

Back to the Future

اولین چیزی که باعث می شه دوباره شروع کنم فقط لذت نوشتن و فکر کردنه .. باید اعتراف کنم که دیگه هاله ای از گذشته ام .. این هاله کم کم داره رنگ می بازه و دیگه چیزی ازم باقی نمی مونه .. و این چیزی باقی نموندن بد جوری می ترسونتم .. دیگه نمی تونم فکرمو راحت روی یه موضوع متمرکز کنم.. سر رشته سخن از دستم در می ره .. شاید جون فکرم این یک سال اخیر همه روی جزییات متمرکز بوده وو هیج وقت عمیق فکر نکردم .. و اگه بحثی بوده یا از جیب زدم یا هفت تیرخالی شلیک کردن بوده ..

نویسنده تمام تلاش خود را  به کار می بره که تمامی استدلال هایش ذات جهان شمول خود را حفظ کنند .. اگر چه اذعان دارد که نا خوذ آگاه به بستر انفعال خواهد افتاد و تلاش بیشتر در این راستا تنها می تواند کمک کند که شما اگر خواننده ای باشد به درون حصارش وارد شوید ..  اگر به گونه ای سخن راند که گویا حقیقت این است و جر این نیست شما در نظر بگیرید که او دستاویزی جز منطق نیافته که حبل المتین ش باشد .. که بیمنطقی ذات فرمانروای دنیای کنونی است .. و یاغی گری اگر چه حتی با حفظ اصولی باشد تنها راه نجات ..

انسان همیشه دستاویزش برای ادامه دادن آن جیزی بوده که به دست آورده یا امید به آن چه که به دست خواهد آورد ..اگر جه هیچ گاه آنچه به دست آورده ایم در مقابل آنچه فکر می کنیم می توانیم به دست آوریم باشکوه نیست .. چون آنجه را که به دست آورده ای می توان از دست داد و ترس از این موضوع - هر چه با ارزش تر باشد - خوره ای می شود بر جان انسان ..  در این میان می شود امیدی باشد و زمانی بگذرد و انسان دست خالی و سرخورده و نا امید به سکون برسد ..

و من مدتهاست که به دنبال چیزی سخت ندویده ام .. زندگی انگلی کم کم وارد روزمرگی ها یم شد .. جای خود را باز کرد و دیگر بخشی از زندگی شده .. مدتهاست که لذت یک تلاش سخت را حس نکرده ام .. اگر خیلی سریع بذوم قلبم درد می گیرد و جشمانم سیاهی می رود .. گوشهایم نمی شنود .. و باید بایستم .. و شاید فکر می کنم که همه این اتفاقات می افتد .. 

به هر حال باشد این پست نقطه آغازی و زمین تمرینی برای دویدن .. برای منطقی بودن در اوج بی منطقی .. برای حفظ وجود .. که شاید جهل سالگی - که خوب می دانی چقدر از آن می ترسم که وقتی آمد و من هنوز در خواب باشم - جیزی باشد برای آنکه بگویم من این را در بیست و شش سالگی به دست آوردم .. دستاویزی برای زنده ماندن .. پس پیش بخ سوی چهل سالگی

تو هم مثل من مردی .. اما تا یه حدودی

ما اجنبی ز قاعده ی کار عالمیم

دیوانه گرد کوچه و بازار عالمیم

ما مردمان خانه به دوشیم و خوش نشین

نی زان گروه خانه نگهدار عالمیم

همیشه این سوال مهمی بوده .. که آیا آدما یه حسو دارن .. یا وانمود می کنن که دارن .. حتی اگه خودشونم ندونن .. البته این خودش یه مقوله جدا است ..

اول بزار مقوله جدا رو برات بررسی کنم .. ببین تو فرض کن شناختن انواع کلیسا ها یکی از نماد های روشنفکری باشه .. خوب یکی می خواد جزو قشر انتلکتئول جامعه حساب بشه .. این فرد میاد یه علاقه مجازی پیدا میکنه به انواع سبک های کلیسا سازی .. معماری اونها .. مکانشون .. تاریخ ساختشون .. بعدا هم خودشو با شناخت اینها نه تنها تعریف می کنه که تو مکالمه میندازه .. خوب این اون قدر ها هم بد نیست .. خداقل یارو یه چیزی یاد گرفته .. اما این حس کلیسا پسندی کاملا ساختگی .. شاید بعد از مدتی طرف اینو نفهمه ..

نمایشنامه در یک پرده ..

-ببینید .. گندم تو آمریکا رفت بالا .. ماله گرون شدن نفت بود .. خوب خشکسالی هایی هم بود .. ارزش دلار هم اومد گایین .. این نتیجه اش این شد که کشور های آفریقایی فقیر تر شدن .. الان خیلی ها دارن از گشنگی می میرن تو آفریکا ... خوب این خیلی آدمو ناراحت می کنه

- نه منو خیلی ناراحت نمی کنه ..

- شاید تو خیلی خودخواه باشی اما همه اینجوری نیستن ..

- ببین آقا .. نمی خواد واسه من از رقیق القلب بودنت آواز سر بدی .. خیلی ناراحتی یکی داره تو آفریقا میمیره یه سر بزن به سایت فائو ببین جه جوری می تونی ماهی صد دلار از حقوق چهار هزار دلاریتو بفرستی واسه آفریقایی ها .. این حداقل کارو که می تونی بکنی .. من کاری نمی کنم .. حداقل زرشو نمی زنم که برام مهمه .. هر روز خیلی ها میمیرن .. خیلی ها به دنیا میان .. مرگ آدمها به خاطر گرسنگی واقعا ناراحت کننده هست .. اما خقیقتش اینه منو تو براش تره خرد نمی کنیم ..

پرده می افته ..

خیلی وقتا پیش میاد آدما راجع به وطن پرستی حرف می زنن .. دقیق تر بگم راجع به داشتنش حرف می زنن .. اما کم پیش میاد راجع به خودش حرف بزنن .. میگن که باعث می شه آدما این کارو کنن یا اون کارو .. ما تحت آسمونو باید جر داد .. دوباره می سازمت وطن .. اگر جه ... دیش داش داش دیریم دیم .. گیرم که می کشید ... میزنید .. می برید .. با ساقه چه دام دام .. اما کم پیش میاد کسی توصیف کنه که این حس داره جی توش تغییر می کنه .. تو طرز فکرش .. تو قلبش .. خیلی زیاد هست تو ببینی که یکی بگه عشق باهاش جی کار کرده .. معزشو مثل شکلات آب کرده ( من خیلی این توصیفو می پسندم ) از گرماش و داره از دماغش می زنه بیرون .. یا قلبشو صد برابر می زنونه ..اما کم پیش میاد یکی بگه وطن پرستی باهاش جی کار کرده ... 

بدتر از اینا قهوه خوردنه .. حون قهوه نوشیدنی قشر روشنفکر محسوب می شه .. یا خلاف جهت شنا کردن .. نه چون دلیل خاصی داره .. فقط چون بقیه این کارو می کنن من نباید بکنم

آسوده دلان را غم شوریده سران نیست

این طابفه را غصه رنج دگران نیست

ای هموطنان باری اگر هست ببندیم

این ملک اقامت گه ما رهگذران نیست

یا حق